Powrót

Koniec ze składką zdrowotną od sprzedaży aktywów

Rządowy projekt ustawy zmieniającej zasady obliczania składki zdrowotnej zakłada wyłączenie z podstawy obliczania składki zdrowotnej:

  • przychodów i kosztów z tytułu zbycia środków trwałych – w przypadku przedsiębiorców rozliczających się na zasadach, w formie podatku liniowego oraz osiągających dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,
  • przychodów ze zbycia środków trwałych – w przypadku osób, które jako formę opodatkowania wybrały ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Warto wskazać, że nie ulegają zmianie ogólne zasady obliczania składki zdrowotnej, co oznacza, że zgodnie z omawianym projektem ustawy, podstawę wymiaru obliczania składki zdrowotnej dalej będzie stanowić uzyskany przez przedsiębiorcę dochód, tj. różnica między przychodem a kosztami uzyskania przychodu.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej, dochodem podlegającym opodatkowaniu jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową środka trwałego powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy zostały zaliczone do kosztów uzyskania  przychodu (vide interpretacja indywidualna z dnia 12.10.2017 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.337.2017.1.RK, interpretacja indywidualna z dnia 21.03.2022 r., nr 0115-KDIT3.4011.118.2022.1.PS,).

Wprowadzenie omawianej zmiany oznacza zatem, że odpłatne zbycie przez przedsiębiorcę środków trwałych nie będzie powodowało zwiększenia podstawy obliczania składki zdrowotnej, a co za tym idzie sprzedaż aktywów w postaci sieci telekomunikacyjnej stanie się bardziej opłacalna.

W tym miejscu warto wskazać, że uznanie danego składnika przedsiębiorstwa za środek trwały będzie możliwe, gdy składnik ten będzie:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  • będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • posiadał przewidywany okres używania dłuższy niż rok,
  • wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Należy także podkreślić, że zdaniem sądów administracyjnych, uznanie danego składnika majątku za środek trwały nie jest uzależnione od ujawnienia go w ewidencji środków trwałych, lecz  od obiektywnej okoliczności, czy środek trwały podlega ujęciu w tej ewidencji czy też nie podlega (vide wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23.03.2021 r., I SA/Gd 1178/20).

W kontekście sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy podkreślić, że w z uwagi na fakt, że w jego skład wchodzą zarówno składniki materialnej jak i niematerialne, oszacowanie kosztów publicznoprawnych związanych z taką transakcją – na gruncie nowelizowanych przepisów – będzie wymagało przeprowadzenia szczegółowej analizy.

Poza wyżej omawianą zmianą, projekt ustawy – zgodnie z uchwaloną przez Rząd autopoprawką –  przewiduje również obniżenie minimalnej składki zdrowotnej, która ma wynosić 9% od kwoty stanowiącej 75 % minimalnego wynagrodzenia.

Projektowane zmiany mając wejść w życie już od 1 stycznia 2025 r., a aktualnie projekt ustawy oczekuje na I czytanie w Sejmie.