Rozwiązania podatkowe dla branży telekomunikacyjnej

Rynek przedsiębiorstw telekomunikacyjnych wraz z ciągłym rozwojem tej branży, podlega nieustannym zmianom. Funkcjonujący w tym środowisku przedsiębiorcy ciągle dostosowują się do istniejących możliwości oraz wyzwań biznesowych. W obecnych realiach sukces wymaga ciągłego rozwoju, innowacyjności i nieustannego poszukiwania optymalnych rozwiązań. Zasadę tę można również z powodzeniem odnieść do planowania i wykorzystywania w firmie narzędzi o charakterze organizacyjno-prawnym.

Część przedsiębiorstw telekomunikacyjnych, choć osiąga znaczne dochody, znajduje się na etapie wzrostu. Takie podmioty prowadzą politykę rozwoju ukierunkowaną na ciągłe inwestycje, budowanie zasobów oraz zakup środków trwałych, a w tym celu niezbędna jest kumulacja kapitału. Istnieją również dojrzałe przedsiębiorstwa, których pozycja rynkowa utrzymuje się na stabilnym poziomie, i dzięki temu generują stałe przychody. Ponadto, osiągany zysk pozwala na regularne wypłaty środków na rzecz wspólników.

Przytoczone przypadki wiążą się ze skrajnie odmiennymi modelami prowadzenia biznesu. Oznacza to konieczność rozważenia implementacji różnych rozwiązań, które pozwoliłyby na wykreowanie jak najkorzystniejszych warunków podatkowych.

Dla firm telekomunikacyjnych, które dokonują inwestycji, kumulują kapitał, a przy tym wstrzymują się z wypłatą środków na rzecz wspólników, atrakcyjnym narzędziem może być Estoński CIT. Natomiast w drugim przypadku warto pochylić się nad zmianą formy prawnej prowadzonego przedsiębiorstwa na spółkę komandytową.

Estoński CIT

Wbrew powszechnemu przekonaniu, Estoński CIT nie jest odrębnym podatkiem dochodowym. Jest to szególny systemem opodatkowania podatkiem CIT, którego istota polega na tym, że tak długo jak spółka nie zdecyduje o wypłacie zysku (odnosi się to również do zaliczek na poczet dywidend), tak długo nie musi płacić podatku dochodowego. Wraz z wypłatą zysku ze spółki na rzecz akcjonariuszy, udziałowców albo wspólników, spółka zapłaci podatek na uproszczonych zasadach i uzależniony nie od dochodów spółki, a od wysokości wypłaty zysku.

W ramach Estońskiego CIT opodatkowaniu podlegają również inne formy dystrybucji zysków spółki. Jest to m.in. przeznaczenie zysku na pokrycie strat, gdy straty te powstały w okresie poprzedzającym opodatkowanie ryczałtem, wypłata tzw. ukrytych zysków (np. przypadek udzielenia przez spółkę pożyczki wspólnikowi lub jego podmiotom powiązanym), wypłata odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez wspólnika, udzielenie darowizny oraz pokrycie wydatków na reprezentację.

Dla kogo przeznaczony jest Estoński CIT?

Warunkiem stosowania Estońskiego CIT jest wybór tej formy opodatkowania co najmniej na okres 4 lat (z możliwością przedłużenia na kolejny czteroletni okres) i spełnienie szeregu warunków podmiotowych. Estoński CIT to przede wszystkim rozwiązanie skierowane do polskich spółek kapitałowych, czyli spółek z o.o., akcyjnych, komandytowych, komandytowo-akcyjnych oraz prostych spółek akcyjnych, nieposiadających udziałów ani akcji w innych spółkach ani w inny sposób zaangażowanych kapitałowo w inny podmiot.

Udziałowcami mogą być wyłącznie osoby fizyczne, nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku o charakterze powierniczym.

Spółka musi zatrudniać (przez okres co najmniej 300 dni w roku kalendarzowym lub 82% dni roku podatkowego innego niż kalendarzowy) w oparciu o umowę o pracę co najmniej trzy osoby nie będące wspólnikami (pod pewnymi warunkami dopuszczalne są umowy cywilnoprawne). Ponadto spółka nie może być przedsiębiorstwem finansowym, firmą pożyczkową, spółką w likwidacji, spółką w upadłości, beneficjentem specjalnych stref ekonomicznych i Polskiej Strefy Inwestycji, a jej przychody z działalności operacyjnej muszą być wyższe niż przychody pasywne.

Przepisy ustanawiają także okres 24 miesięcznej karencji w stosowaniu Estońskiego CIT w przypadku, gdy spółka powstała wskutek określonych działań restrukturyzacyjnych.
Na możliwość skorzystania z tego rozwiązania nie będzie mieć jednak wpływu przekształcenie.

Jak działa Estoński CIT?

Gdy wystąpi zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego, spółka stosująca Estoński CIT będzie zobowiązana zapłacić CIT w stawce:

• 10% – w przypadku spółek posiadających status tzw. małego podatnika i spółek rozpoczynających działalność;
• 20% – dla pozostałych spółek.

Wspólnik będący osobą fizyczną oraz otrzymujący dywidendę, może dodatkowo skorzystać z uprawnienia do obniżenia podatku PIT od otrzymanej dywidendy o odpowiednią część CIT zapłaconego przez spółkę, z tym że:

• w przypadku dywidendy wypłacanej przez tzw. małego podatnika, PIT od dywidendy podlega obniżeniu o 90% zapłaconego CIT;
• w przypadku dywidendy wypłacanej przez innych podatników, PIT od dywidendy podlega obniżeniu o 70% zapłaconego CIT.

W rezultacie podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dywidendy jest obniżony z 19% do 10% lub z 19% do 5%. Co więcej, podatnicy korzystający z Estońskiego CIT nie będą podlegać minimalnemu podatkowi dochodowemu.

Spółka komandytowa

Spółka komandytowa jest spółką osobową, w której za zobowiązania spółki wobec wierzycieli, co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczeń (komplementariusz) oraz odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Wśród zalet tej formy prawnej wymienić można m.in. możliwość kształtowania odpowiedzialności wspólników. Wspólnicy podejmują decyzję, kto będzie komplementariuszem, a kto komandytariuszem, a na etapie zawierania umowy spółki mogą ustalić sumę komandytową, która określi granicę odpowiedzialności komandytariusza. Suma komandytowa może być obniżana i podwyższana także w trakcie istnienia spółki komandytowej.

Warto pamiętać również, że wspólnikami spółki komandytowej mogą być osoby fizyczne, osoby prawnem, jak również inne podmioty mające zdolnością prawną. Spółka komandytowa jest więc atrakcyjnym rozwiązaniem dla podmiotów dysponujących różnym kapitałem. Popularną konfiguracją jest ustanowienie spółki z o.o. komplementariuszem, co marginalizuje rzeczywiste obciążenie majątku wspólników ryzykiem związanym z odpowiedzialnością za zobowiązania spółki komandytowej.

Podatki w spółce komandytowej

Spółka komandytowa jest podatnikiem CIT. Stawka tego podatku wynosi zasadniczo 19%, ale możliwe jest stosowanie stawki preferencyjnej w wysokości 9%. W przypadku wypłaty zysków na rzecz wspólników mamy do czynienia z podwójnym opodatkowaniem. Należy również pamiętać, że wspólnicy spółek komandytowych zobowiązani są do opłacania składki zdrowotnej.

Spółki komandytowe, które spełniają warunki ustawowe, mogą korzystać z Estońskiego CIT, a jednocześnie dochody wspólników spółek komandytowych z tytułu udziału w zyskach tych podmiotów, nie są objęte daniną solidarnościową (4% podatkiem od dochodów przekraczających w wymiarze roku kalendarzowego kwotę miliona złotych).

Regulacje ustawowe przewidują ponadto liczne rozwiązania w zakresie podatkowym, które czynią spółkę komandytową atrakcyjną forma prowadzenia działalności.

Opodatkowanie dochodu komplementariusza i komandytariusza

Co do zasady dochód komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki komandytowej opodatkowany jest stawką w wysokości 19%. Jednocześnie komplementariusz może skorzystać z preferencji podatkowej – pomniejszenia podatku dochodowego o kwotę odpowiadającą iloczynowi procentowego udziału komplementariusza w zysku spółki i podatku należnego od dochodu tej spółki za rok podatkowy, z którego przychód z tytułu udziału w zysku został uzyskany.

Mechanizm zyskuje na atrakcyjności, gdy komplementariusz dysponuje jak najwyższym udziałem w zyskach spółki. Kiedy więc w podmiocie nie uczestniczy wielu wspólników, możliwe jest osiągnięcie istotnych korzyści podatkowych.

Dochód uzyskany przez komandytariusza z udziału w zyskach spółki komandytowej również podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki 19%. Komandytariusze, przy spełnieniu określonych warunków, skorzystają z uprawnienia do częściowego zwolnienia od podatku dochodowego. Takiej uldze podlega kwota stanowiącą 50% przychodów uzyskanych przez komandytariusza z tytułu udziału w zyskach w spółce komandytowej, z ograniczeniem do wysokości 60 tys. zł takich przychodów uzyskanych w roku podatkowym (odrębnie z tytułu udziału w zyskach w każdej spółce komandytowej, w jakiej podatnik jest komandytariuszem).

Składka zdrowotna w spółce komandytowej

Zgodnie z art. 66 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, wśród podmiotów podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu znajdują się m.in. osoby prowadzące działalność pozarolniczą, przez którą rozumie się także wspólników spółki komandytowej (co wynika z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

Regulacje przywołanej ustawy nie różnicują sytuacji komandytariusza i komplementariusza, co oznacza, że zarówno komplementariusz jak i komandytariusz podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, obligującego ich do zapłaty składki zdrowotnej.

Stawka składki zdrowotnej wynosi 9% podstawy wymiary, przy czym podstawę wymiaru składki stanowi kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale poprzedniego roku, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa GUS w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Dla przykładu – przeciętne wynagrodzenie w IV kwartale 2021 roku wyniosło 6.221,04 zł. Wobec tego składka zdrowotna wspólnika spółki komandytowej w roku 2022 wynosi 559,89 Składka jest należna za każdy miesiąc podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu.

Korzyści na płaszczyźnie podatkowej

Opisane powyżej rozwiązania mogą okazać się atrakcyjne z punktu widzenia podmiotów funkcjonujących na rynku przedsiębiorstw telekomunikacyjnych. Decyzja o wyborze najkorzystniejszego z nich powinna wynikać z wcześniej zaplanowanego i realizowanego modelu biznesowego. Zastosowanie właściwych mechanizmów może wiązać się
z korzyściami na płaszczyźnie podatkowej, a także oddziaływać na rozwój firmy i tworzyć fundamenty do wykorzystania posiadanego potencjału. Wymaga to jednak dogłębnej analizy każdego indywidualnego przypadku, uwzględniającą wszelkie okoliczności wpływające na sytuację przedsiębiorstwa. W tym celu warto skorzystać z pomocy doświadczonych specjalistów, którzy posiadają wiedze i doświadczenie w sferze prawa korporacyjnego i podatkowego, a także znają realia branży telekomunikacyjnej.